สวัสดีค๊า วันนี้มาด๊ามจะมาเล่าถึงการใช้ชีวิตอยู่กับคนออสซี่ค่ะ เหตุผลที่เลือกมาอยู่ไม่มีอะไรมากค่ะ หาที่อยู่ไม่ได้.... (หืมมมไม่ช่ายยยย) ความเป็นจริงแล้วอย่างที่รู้กันนะค่ะก่อนมาที่นี่ภาษาของมาด๊ามเข้าขั้นวิกฤตจนรัฐบาลต้องเข้ามาช่วยเหลือกันเลยทีเดียวค่ะ แต่อย่างมาด๊ามช่วยตัวเองดีกว่าค่ะเลิศศศกว่าเยอะ …. ต่อเลยนะค่ะไม่มีอะไรมากค่ะก็ให้เอเจนซี่สีส้มนี่แหละค่ะทำเรื่องมาเลยดีเดียว ทีแรกกว่าขอเดือนเดียวเพราะมีสตางค์ในการดำรงชีวิตกับคนออสซี่แค่นั้นจริงๆ แต่ถ้าใครอยากอยู่นานๆ ก็ได้ ถ้ามีสปอนเซอร์จากทางบ้านขั้นยอดเยี่ยม แต่มาด๊าม..ช่วยตัวเองอีกแล้วเดินทางก็มาคนเดียว ใคร๊จะมาหาที่หับที่นอนให้จริงไหม๊ค่ะ
ก่อนจะมา....มันจะสร้างความตื่นเต้นนิดหนึ่งค่ะตรงที่เราไม่ได้เป็นคนหาบ้านเองเลือกเอง แต่ทางเอเจนซี่ให้ทางโรงเรียนที่เราเรียนอยู่หาให้อีกทีหนึ่ง มันก็ยกระดับการสูบฉีดความตื่นเต้นเข้าไปอีก เพราะทางเอเจนซี่จะให้ข้อมูลมาแค่ที่อยู่ชื่อและรูปของบ้าน แต่….เราจะไม่รู้ความเป็นอยู่มากเท่าไหร่ หมายถึงการใช้ชีวิตของพวกเราเท่ากับเราต้องไปเรียนรู้เองที่นั่น เอาละสิค่ะ …มาด๊ามก็แอบเอาที่อยู่ไป search google เพื่อนยาก เผื่อจะมีข้อมูลหน้าตาเจ้าของบ้านที่เราจะไปอยู่เผื่อเราจะได้เตรียมตัวเตรียมใจเพื่อไปปรับตัวเข้าอยู่กับพวกเขาให้ได้ถามว่ายากไหม๊ … ยาก… ตรงที่ life style จะเข้ากับเราได้แค่ไหนยังไงเค้าก็เจ้าของบ้านเราก็แค่คนอยู่อาศัยชั่วคราวบางบ้านก็ดีมากบางบ้านก็...อย่างที่เข้าใจ …เรียกง่ายๆว่าแล้วแต่โชคชะตาจะพาไปเจอ...สิ่งที่จะเตรียมได้ก็คือเตรียมเสื้อผ้าของใช้ที่จะต้องไปอยู่ที่นั่น
มาด๊ามไม่เตรียมอะไรมากค่ะ แต่…มีของติดไม้ติดมือไปด้วยเพื่อมิตรภาพในอนาคต บ้านที่มาด๊ามได้มาอยู่ค่อนข้างไกลจากเมืองพอสมควร การเดินทางโดยรถไฟจากเมืองไปโรงเรียนสะดวกที่สุด รถเมล์แทบจะไม่เคยขึ้น และเรื่องการเดินทางครั้งแรกไปที่บ้านของโฮสอยู่ที่การตกลงนะค่ะจะให้เค้าไปรับหรือรออยู่ที่บ้าน
ตอนแรกก็ว่าจะนั่งรถไฟไปเองแต่ของช่างพะรุงพะรังจนตัวเองแทบเอาชีวิตไม่ไหวเลยติดต่อคนรู้จักซึ่งมาด๊ามโชคดีมากที่มาเมืองของเพื่อนที่รู้จักกันสมัยมหาลัยด้วยความห่วงใยกันและกันสำหรับคนไทย (คิดไปเองรึเปล่าหว่า) เพื่อนก็จะมารับค่ะ แทบจะกราบขอบพระคุณรัตนตรัยที่ทำให้พบกับเพื่อนกัลยณมิตรที่ดีในต่างแดน ว่าแล้วก็รอดเรื่องการเดินทางจากสนามบินไปบ้านโฮมเสตย์
